Hall Of Fame Of Selfexploitation - Jim Avignon, Neoangin

Neylerim yardım etmezsen açık kapım

Ayrılık vakti gelir konar bi sonbahar gecesi yapraklarda

Alef High Kardan mahrum şehrim, bide senden yoksun deniz

Bide senden kolaydır hüznümü çizmek

Zaten mutluluk denize sonsuz gelir

Gözlerinde tek saniye senelere denk anla

İçten değil bırakıp gitmen beni

Tozla kaplı bi hayalde görmedim hiç pembeyi

Benden sonra içinde bulunduğun kalplerin haddi var hesabı yok

Arada soruyorum kendime aşk denilen saf insanlığıma ne sağlıyo?

(ne?)

Ağlarken ben kağıda döktüğüm cümleler sağ, ben harap bi halde

Yazarken dökülen her satıra bakıp içimi döktüğüm rap ağlıyo

Sabahında alkolik her gecenin beyaz bi diş gibi kar beklemek

Tek bi adım atıp gelmen geri bana tek isteğim seni kaybetmemek

Yanlızları oynar dumanaltı beden beni mahkum eden sana kalp

Adım atmayı isterim son kez gelip kapına yalvarıp affet demek

Açık kapım sana giderken dönüp bakmasan da bana gözüm gözünde

Kalırken o gün sendeydim ama, soruyorum denize ben bu gün nerdeyim?

Tabloda resmin, tablada sigaramın ucunda bekler aşk küllenmeyi

Bi gün yüzüm gülmedi kalbimi alıp gittiğin günden beri…

Neylerim yardım etmezsen açık kapım

Ayrılık vakti gelir konar bi sonbahar gecesi yapraklarda

Canfeza Dillendirmeye gerek yok elimi dinlendirmem gerekiyo

Benimsin artık sanıyodum, ne oldu yine gene kim o

Yerime sevdiğin manzaralar sana heycan verecek kadar iyimi

Ne o?

Sana basit mi geliyorum artık

Değişen ne?

Aynı kilo mu?

Ne üzüldüm, ne de ağladım, ne de kendime ortam sağladım

Unutmak adına bi eylemim olmadı, hatta eskisinden daha sağlamım

Çözdüm bağları kollarım iz dolu, ahde vefa canım kar dolu yolların

Huzur içinde yat öldürdüm seni, dualarımı da cennete yollarım

Kolladım arkanı bilmesende, sana yan bakan artık düz bakamıyo

Canfeza müthiş seveni de çok, fakat Orhan denen adamın niye takanı yok?!

Üşüyomusun, karnın açmı?

Gel beni ye, üstüne sakallarımı yol

Pişman olmaya ne gerek var, ölümün üstüne gün doğmuyo

Belki kimine göre isyandır rap, benimki aşkına isyan evet

Cesedimin üstüne gül serpiştir, ölümü güzel kıl, mutluluk medet

Sana her yazılanı bir arada görmeliyim, sakın onları tutmayalım

Beni öldürdün seni kaybettim, bi arada bunları kutlayalım

Neylerim yardım etmezsen açık kapım

Ayrılık vakti gelir konar bi sonbahar gecesi yapraklarda

Als je me niet helpt, staat mijn deur open.

Het is tijd om te scheiden, ze landen op de bladeren op een herfstnacht

Alef High Mijn besneeuwde stad, de zee zonder jou

Het is makkelijker dan jij om mijn verdriet te tekenen

Geluk komt sowieso eindeloos naar de zee.

In jouw ogen is een enkele seconde gelijk aan jaren, begrijp je?

Het is niet oprecht dat je me verlaat

Ik heb nog nooit roze gezien in een met stof bedekte droom

De harten waar je in bent na mij hebben geen grenzen.

Zo nu en dan vraag ik me af, wat levert het op voor mijn pure menselijkheid, die liefde wordt genoemd?

(Wat?)

Al huilend leven de zinnen die ik op papier heb gezet, ik ben er kapot van

Ik huil rap dat ik mijn hart uitstortte terwijl ik naar elke regel keek die tijdens het schrijven werd gemorst

Alcoholisch in de ochtend, elke avond wachtend op sneeuw als een witte tand

Mijn enige wens is dat je één stap zet en bij me terugkomt, niet om je te verliezen.

Speelt alleen, rokerig lichaam, hart voor jou die me veroordeelde

Ik wil tussenbeide komen, voor de laatste keer komen en aan je deur smeken en vergeef zeggen

Zelfs als je niet naar me kijkt als mijn open deur naar jou gaat

Ik was die dag bij je terwijl ik verbleef, maar ik vraag de zee waar ben ik vandaag?

Jouw foto op tafel, op het dienblad aan het einde van mijn sigaret, liefde wacht op as

Op een dag lachte ik niet meer sinds de dag dat je mijn hart pakte en wegging...

Als je me niet helpt, staat mijn deur open.

Het is tijd om te scheiden, ze landen op de bladeren op een herfstnacht

Canfeza Ik hoef niet te praten, ik moet mijn hand laten rusten

Ik dacht dat je nu van mij was, wat is er gebeurd, wie is hij ook alweer

Zijn de landschappen waar je van houdt goed genoeg om je opwinding te geven?

Wat is dat?

Kom ik nu eenvoudig naar je toe?

Wat is er veranderd?

Is het hetzelfde gewicht?

Ik voelde me niet verdrietig, noch huilde, noch zorgde ik voor een omgeving voor mezelf.

Ik heb geen actie ondernomen om te vergeten, ik ben nog sterker dan voorheen

Ik heb de banden losgemaakt, mijn armen zijn vol, ik zweer trouw, mijn liefste, je wegen zijn vol sneeuw

Rust in vrede, ik heb je vermoord, ik zal mijn gebeden naar de hemel sturen

Ook al ken je je rug niet, degene die je zijdelings aankijkt kan niet meer recht kijken

Canfeza heeft veel fans, maar waarom heeft de man genaamd Orhan geen dragers?!

Heb je het koud, heb je honger?

Kom me opeten, pluk mijn baard op jou

Wat is de noodzaak om spijt te hebben, er is geen dag na de dood?

Misschien is rap een rebellie voor sommigen, rebellie voor de liefde van mij yeah

Strooi rozen op mijn lijk, maak de dood mooi, help geluk

Ik moet alles samen zien dat aan jullie is geschreven, laten we ze niet houden

Je hebt me vermoord, ik ben je kwijt, laten we het samen vieren

Als je me niet helpt, staat mijn deur open.

Het is tijd om te scheiden, ze landen op de bladeren op een herfstnacht