They Built Our Bench Again in Palmer Square - Into It. Over It.

This is the night where our ending starts.

This is the evening where I break your heart.

This is the lie that pulled us apart

And now our year to recover.

We finally speak to off-set the sound

Of blaring silence as we’re counting down

The smoldering ash scattered on the ground

Mixed with desires for each other.

Your best decision to close the door:

You have your parents and I have the tour.

Twenty Twenty-One has run its course

Forfeiting squares for the village.

Take some cover and close the blinds.

Can we admit this was no surprise?

A quiet couple tells a couple lines

And then it’s time for them to sever.

Carry on.

I asked for you to stay but I knew you had to go.

I pushed for racing speeds around the bends but lost control.

Now walking aimlessly on London Streets.

An anxious sleep sweat through the sheets

Dreaming of all the things you thought of me

While packing years into boxes.

And came home to an empty shell.

Our pictures, missing from the barren shelves.

What doesn’t kill us we could probably sell

While dropping weight and picking poison.

All dressed up, but never leave the house.

Made the bed, but now prefer the couch.

Trimmed the fat, but let my hair grow out.

Began repainting the apartment as they built

Our bench again in Palmer Square.

It’s as if our past lives in the air.

Could what’s so damaged ever be repaired?

Could what’s so lost be discovered?

Carry on.

I wanted you to stay but I knew you had to go.

I pushed for racing speeds around the bends but lost control.

Dit is de nacht waarop ons einde begint.

Dit is de avond waarop ik je hart breek.

Dit is de leugen die ons uit elkaar heeft getrokken

En nu ons jaar om te herstellen.

We spreken eindelijk om het geluid te compenseren

Van schetterende stilte terwijl we aan het aftellen zijn

De smeulende as verspreid over de grond

Vermengd met verlangens naar elkaar.

Uw beste beslissing om de deur te sluiten:

Jij hebt je ouders en ik heb de rondleiding.

Twenty Twenty-One heeft zijn beloop gehad

Verbeuren van pleinen voor het dorp.

Zoek dekking en sluit de jaloezieën.

Kunnen we toegeven dat dit geen verrassing was?

Een stil stel vertelt een paar regels

En dan is het tijd voor hen om te scheiden.

Ga door.

Ik heb je gevraagd te blijven, maar ik wist dat je moest gaan.

Ik drong aan op racesnelheden door de bochten, maar verloor de controle.

Loop nu doelloos door London Streets.

Een angstige slaap zweet door de lakens

Dromen van alle dingen die je aan me dacht

Terwijl ik jaren in dozen verpak.

En kwam thuis met een lege huls.

Onze foto's, ontbreken op de kale planken.

Wat ons niet doodt, zouden we waarschijnlijk kunnen verkopen

Terwijl ze afvallen en vergif plukken.

Allemaal verkleed, maar nooit het huis uit.

Het bed opgemaakt, maar nu liever de bank.

Ik heb het vet bijgesneden, maar mijn haar laten groeien.

Begon het appartement opnieuw te schilderen terwijl ze bouwden

Onze bank weer op Palmer Square.

Het is alsof ons verleden in de lucht leeft.

Kan wat zo beschadigd is ooit gerepareerd worden?

Kan wat zo verloren is ontdekt worden?

Ga door.

Ik wilde dat je bleef, maar ik wist dat je moest gaan.

Ik drong aan op racesnelheden door de bochten, maar verloor de controle.