The Broken Heart of a Traitor - Hopesfall

Will the waves of time wash away the pain in my heart?

Can i bury the knife that has pierced my soul

Or will i continue to turn it to remind me of my own blindness?

Because i find no touch of grace to surprise my eyes

Or rest my spirit

And i have come to realize my good moments were forged in self deception

And the question that plagues my mind

Is grace enough?

To build a bridge once burned

To fill what is hollow with the substance of virtue

Though the wings of a dove have wiped the tears from my eyes

This tounge has fanned the flames of unforgiveness

But love suffers long and rejoices in truth

And this imperfect creation is shortcoming

But striving none the less for that which is eternal

Zullen de golven van de tijd de pijn in mijn hart wegspoelen?

Mag ik het mes begraven dat mijn ziel heeft doorboord?

Of zal ik het blijven draaien om me te herinneren aan mijn eigen blindheid?

Omdat ik geen enkele gratie vind om mijn ogen te verrassen

Of rust mijn geest

En ik ben tot het besef gekomen dat mijn goede momenten zijn gesmeed in zelfbedrog

En de vraag die mijn geest plaagt

Is genade genoeg?

Een eenmaal afgebrande brug bouwen

Om te vullen wat hol is met de substantie van deugd

Hoewel de vleugels van een duif de tranen uit mijn ogen hebben geveegd

Deze tong heeft de vlammen van onvergevingsgezindheid aangewakkerd

Maar liefde lijdt lang en verheugt zich in de waarheid

En deze onvolmaakte creatie is een tekortkoming

Maar toch streven naar dat wat eeuwig is