End of a Belief, the Beginning of a Truth - Furia

Kheros accompagné de Vorgias et de deux de ses hommes de mains, remonta l’allée

centrale, et arrivant à proximité de Morgan, s’exclama:

— Ce moment que j’espérais.

Ce jour, qui occupait tout mon esprit.

Tu étais, la seule pensée qui m’obsédait, me hantait.

Comprend la,

satisfaction qui m’envahit.

Tous nos efforts, nos sacrifices, aujourd’hui

enfin aboutissent.

Ce moment que j’attendais…délivrance…Notre but,

ta suppression, seule solution.

Toi qui, représente, ce fléau innommable.

Dans tes veines, coule un sang souillé, celui de l’hérétique.

Fidèle,

à tes pulsions viscérales et bestiales.

Morgan maintenant face à Kheros, pouvait enfin découvrir le visage de celui qui

lui causait tant de malheurs.

— Tu es mon obsession, répondit-il.

— Tu représentes ma récompense.

Ce jour met fin à l’ignorance… Reprit Kheros.

Morgan, devant tant d’insolence, serra les dents:

— Tu refais l’histoire à ton avantage, et tu oublies, l’humiliation,

le déshonneur, que l’on a subit.

Je suis ici, pour reconquérir,

la grandeur que l’on a nous a retiré, la peur que même notre ombre suscitait.

Te faire regretter ton appartenance, ton implication, ton acharnement…

Je viens défier celui qui représente mon malheur…

Kheros laissa apparaître un léger sourire, et regardant autour de lui dit d’un

ton moqueur:

— Tu n’as pas l’air de comprendre, l’issue que l’histoire va prendre…

Cette bataille peut commencer, le dernier acte a sonné.

Il fit un signe à ses

hommes qui s’emparèrent de Morgan, ce qu’ils ne firent pas sans mal,

et le forcèrent à s’agenouiller.

— Finir, cette guerre entamée par le passé…Sentir, le plaisir d’une mission

terminée…Tel un rat dans sa cage, tu ne peux plus m'échapper.

Voilà,

la seule vision qui toute ma vie m’a motivé… Kheros fit un signe à Vorgias

qui posa une valise sur un banc, l’ouvrit et en sortit une seringue.

Morgan, soumis, regarda Kheros dans les yeux:

— Mourir ainsi prouve la crainte que je suscite, c’est trop d’honneur que tu me

fais.

Mais tu dois savoir que m’exécuter fera de toi une âme persécutée,

il y aura toujours quelqu’un pour te chasser, et quand enfin ils t’auront

piégé je serai celui qui viendra te damner.

Cette histoire est un éternel échec,

la cause que tu défends ne pourra s’achever, ma mise à mort est le début de

ton déclin, dit il d’un ton ironique.

Pressé d’en finir et d’un air lassé, Kheros fit un signe de la tête en

direction de Vorgias, qui plongea l’aiguille dans le bras de Morgan,

impassible ne quittant pas les yeux de Kheros.

Son travail terminé,

Vorgias remit la seringue dans la valise et la referma.

Les deux hommes sentant les bras de leur proie se ramollir lâchèrent prise.

Le corps sans vie de Morgan s'écroula.

— Voir ton corps dénué de vie, éveille en moi la fierté… Je suis prêt à

assumer la prophétie disait vrai… dit Kheros fier de sa victoire.

Le corps de Morgan se liquéfia, et le prêtre lui donnant les derniers

sacrements s'écarta voyant les restes humains s’embraser.

En quelques secondes

Morgan n'était plus qu’un tas de cendres.

C’en était fini…

Kheros venait d’accomplir l’objectif de sa vie, celui qui le motivait à se

lever chaque matin, mais il savait que Morgan disait vrai et qu’il faudrait que

les générations futures soient formées dans le même but.

Le silence reprit possession de la chapelle, et c’est sans un mot que Kheros et

ses hommes se dirigèrent vers la sortie… Une nouvelle vie pouvait commencer,

une vraie vie…

Kheros, vergezeld door Vorgias en twee van zijn handlangers, liep door het gangpad

krachtcentrale, en die dicht bij Morgan kwam, riep uit:

'Het moment waarop ik had gehoopt.'

Die dag, die al mijn gedachten in beslag nam.

Jij was, de enige gedachte die me obsedeerde, me achtervolgde.

Inclusief de,

voldoening overvalt me.

Al onze inspanningen, onze opofferingen, vandaag

eindelijk slagen.

Dit moment heb ik gewacht op...verlossing...Ons doel,

uw verwijdering, enige oplossing.

Jij die deze onuitsprekelijke plaag vertegenwoordigt.

In je aderen stroomt een bedorven bloed, dat van de ketter.

Loyaal,

aan uw viscerale en dierlijke impulsen.

Morgan die nu tegenover Kheros staat, kon eindelijk het gezicht ontdekken van degene die...

hem zoveel ellende bezorgd.

'Jij bent mijn obsessie,' antwoordde hij.

"Jij bent mijn beloning.

Deze dag maakt een einde aan onwetendheid... hervatte Kheros.

Morgan, geconfronteerd met zoveel brutaliteit, beet op zijn tanden:

"Je herschrijft de geschiedenis in je voordeel, en je vergeet, vernedering,

de oneer die men heeft geleden.

Ik ben hier, om terug te winnen,

de grootsheid die ons werd ontnomen, de angst die zelfs onze schaduw bijbracht.

Je spijt krijgen van je lidmaatschap, je betrokkenheid, je meedogenloosheid...

Ik kom degene uitdagen die mijn ongeluk vertegenwoordigt...

Kheros glimlachte lichtjes, en rondkijkend zei hij met een

jouw spotter:

"Je lijkt niet te begrijpen wat de uitkomst van het verhaal zal zijn...

Deze strijd kan beginnen, de laatste act heeft geklonken.

Hij gebaarde naar zijn

mannen die Morgan grepen, wat ze niet zonder moeite deden,

en dwong hem te knielen.

— Einde, deze oorlog is begonnen door het verleden... Voel, het plezier van een missie

voorbij...Als een rat in zijn kooi kun je niet meer aan me ontsnappen.

Alstublieft,

het ene visioen dat me mijn hele leven heeft gedreven... Kheros zwaaide naar Vorgias

die een koffer op een bank zette, die opende en er een spuit uit haalde.

Morgan, onderdanig, keek Kheros in de ogen:

"Om zo te sterven bewijst de angst die ik wek, het is te veel eer voor jou om

doen.

Maar je moet weten dat het executeren van mij je een vervolgde ziel zal maken,

er zal altijd iemand zijn om je te achtervolgen, en wanneer ze je eindelijk te pakken krijgen

gevangen, ik zal degene zijn die je komt verdoemen.

Dit verhaal is een eeuwige mislukking,

de zaak die je verdedigt kan niet eindigen, mijn moord is het begin van

je weigering, zei hij sarcastisch.

Kheros werd aangespoord om het achter de rug te hebben en hij zag er vermoeid uit en knikte.

richting van Vorgias, die de naald in Morgan's arm stak,

onbewogen, die de ogen van Kheros niet verlaat.

Zijn werk gedaan,

Vorgias stopte de spuit terug in het etui en sloot het.

De twee mannen, die de armen van hun prooi voelden zachter worden, lieten los.

Morgans levenloze lichaam verkruimelde.

"Om je lichaam verstoken te zien van leven, wekt trots in mij op ... Ik ben klaar om

ervan uitgaande dat de profetie waar was... zei Kheros trots op zijn overwinning.

Morgan's lichaam werd vloeibaar en de priester gaf haar de laatste...

sacramenten vertrokken en zagen de menselijke resten ontbranden.

Over een paar seconden

Morgan was gewoon een hoop as.

Het was voorbij...

Kheros had zojuist het doel van zijn leven vervuld, het doel dat hem daartoe motiveerde

elke ochtend opstaan, maar hij wist dat Morgan de waarheid sprak en hij zou moeten...

toekomstige generaties worden voor hetzelfde doel opgeleid.

De stilte nam weer bezit van de kapel, en het was zonder een woord dat Kheros en

zijn mannen gingen op weg naar de uitgang... Een nieuw leven kon beginnen,

echte leven...