The Endurance - Deeds of Flesh

In the days of old

Journeys to the middle of sea

Brought fortunes from the products

Of monsters

Yet one such fateful journeys would prove

Trying to even the most hardened sea bearer

For the beasts of the sea would take their revenge

On a vessel of maritime lore

Somewhere in the deep south

Near the grounds of great white beasts

The ship approached to pillage them for their greed

When one struck back, the vessel took to the deep

Now abondoned, stranded on small open boats

Three doomed parties left on the open sea

What lye ahead was ninety days

To endure the harsh elements and insanity

Nothing but hard bread and stale water

A diet of ocean slavery

When the storm came to feed

The crew was left with nothing

Left starving and hungry

Winds of unbelievable nature

Waves upon waves, the beating

Watching the bailing till morning

The rain it never goes away

The nights never seem to end

Day by day the famine grows worse

Exposed to the full force of the meridian sun

Without shield, the burning influence pierces through skin

The thirst unbearable, fastly wasting away

Dying from the elements

One boat lost at sea

Survival would soon turn to depravity

And out they spoke

And out they spoke for lots of flesh and blood

And who should die

And who should die for a fellow’s food

As one fell to weakness

The corpse ready to be disposed

In the sea

Lying there like a tasty meal of salty meat

In that, they should find relief from present sufferings

So preparations were made to preserve the meat

From spoilage

Separate the limbs — Cut the flesh from bones

Open the chest — Take out the heart

Now the cravings of nature

Could be eagerly devoured

A most deplorable and affecting picture

Of suffering and misery

In de dagen van weleer

Reizen naar het midden van de zee

Bracht fortuinen van de producten

van monsters

Toch zou zo'n noodlottige reis bewijzen...

Zelfs de meest geharde zeedrager proberen

Want de beesten van de zee zouden wraak nemen

Op een schip van maritieme overleveringen

Ergens in het diepe zuiden

In de buurt van het terrein van grote witte beesten

Het schip naderde om hen te plunderen vanwege hun hebzucht

Toen er een terugsloeg, ging het schip de diepte in

Nu verlaten, gestrand op kleine open boten

Drie gedoemde partijen links op open zee

Wat lag er negentig dagen in het verschiet

Om de harde elementen en waanzin te doorstaan

Niets dan hard brood en oudbakken water

Een dieet van oceaanslavernij

Toen de storm kwam eten

De bemanning bleef met niets achter

Links uitgehongerd en hongerig?

Winden van ongelooflijke natuur

Golven op golven, het kloppen

Kijken naar de borgtocht tot de ochtend

De regen gaat nooit weg

De nachten lijken nooit te eindigen

Met de dag wordt de hongersnood erger

Blootgesteld aan de volle kracht van de meridiaanzon

Zonder schild dringt de brandende invloed door de huid heen

De dorst ondraaglijk, snel wegkwijnen

Sterven aan de elementen

Eén boot verloren op zee

Overleven zou spoedig in verdorvenheid veranderen

En buiten spraken ze

En buiten spraken ze voor veel vlees en bloed

En wie zou moeten sterven?

En wie zou moeten sterven voor het eten van een collega?

Toen iemand in zwakte viel

Het lijk klaar om te worden afgevoerd

In de zee

Daar liggen als een smakelijke maaltijd van zout vlees

Daarin zouden ze verlichting moeten vinden van het huidige lijden

Dus werden er voorbereidingen getroffen om het vlees te bewaren

van bederf

Scheid de ledematen — Snijd het vlees van de botten

Open de kist — Haal het hart eruit

Nu de hunkering van de natuur

Kan gretig worden verslonden

Een meest betreurenswaardige en aangrijpende foto

Van lijden en ellende