The Perpetual - Deception Of A Ghost

That’s just how it is

Everyday the never-ending push and pull

The constant cycle of eat-sleep-repeat

The perpetual

Grinding of teeth and gears

We barely fit the mold

Our shells are chipped and dented

We look weathered and we feel worse

The spark feels like it’s almost gone

We aren’t setting a fire in anyone’s heart tonight

So don’t count on us

But don’t count us out

We will see what we’re made of

When the dust settles to the ground

Skin like concrete (skin like concrete)

Fingers worked to the bone

Without a challenge there can’t be true motivation

Then suddenly in the dark

A small ember, a small spark

The swelling of our hearts

A rush of blood and oxygen

Ignite the fire

A feeling of rebirth

Ignite the fire

This forgotten feeling

Will we let this fire burn out of control?

Will we nurture these embers, keep the fire burning inside?

And allow new thoughts, new hopes, new dreams to flourish

In this all but forgotten fucking body

We are the creatures of habit

Do we have what it take to inspire and ascend?

We are the creatures of habit

Do we have what it take to inspire and ascend?

These tired hands

This shaky soul (shaky soul)

The weak neck that holds our burden minds

It’s so easy to seem broken

The bad bones, the broken hearts

Without a challenge there can’t be motivation

Without a spark, a lonely ember

We will fail, we will break

Stuck in the cold alone

Dat is gewoon hoe het is

Elke dag het eindeloze duwen en trekken

De constante cyclus van eten-slaap-herhalen

het eeuwigdurende

Knarsen van tanden en tandwielen

We passen amper in de mal

Onze schelpen zijn afgebroken en gedeukt

We zien er verweerd uit en voelen ons slechter

De vonk voelt alsof hij bijna weg is

We steken vanavond geen vuur in iemands hart

Reken dus niet op ons

Maar reken ons niet uit

We zullen zien waar we van gemaakt zijn

Wanneer het stof op de grond neerdaalt

Huid als beton (huid als beton)

Vingers werkten tot op het bot

Zonder uitdaging kan er geen echte motivatie zijn

Dan ineens in het donker

Een kleine sintel, een kleine vonk

De zwelling van ons hart

Een stroom van bloed en zuurstof

Steek het vuur aan

Een gevoel van wedergeboorte

Steek het vuur aan

Dit vergeten gevoel

Zullen we dit vuur uit de hand laten lopen?

Zullen we deze sintels koesteren, het vuur binnenin brandend houden?

En laat nieuwe gedachten, nieuwe hoop en nieuwe dromen tot bloei komen

In dit alles behalve verdomde verdomde lichaam

Wij zijn de gewoontedieren

Hebben we wat nodig is om te inspireren en te stijgen?

Wij zijn de gewoontedieren

Hebben we wat nodig is om te inspireren en te stijgen?

Deze vermoeide handen

Deze wankele ziel (wankele ziel)

De zwakke nek die onze last houdt

Het is zo gemakkelijk om kapot te lijken

De slechte botten, de gebroken harten

Zonder uitdaging kan er geen motivatie zijn

Zonder een vonk, een eenzame sintel

We zullen falen, we zullen breken

Alleen in de kou zitten