Flowers For My Brain - Dear and the Headlights

We’re just whistling past the graveyard

Laughing in backseats and restaurants

Don’t know ourselves well, but so what

We know each other

Floating down from all my mixed up meditations

Trying to straighten out my spine

It’s been folding in the moments that I need it

I’m obsessing over finish lines

Asked you why you’re smiling every time you see me

Said I remind you of a joke

I think you might actually be on to something

There’s no point in trying to take ourselves so

Seriously

We’re swaying in subconscious subways, so insane

But your thoughts still bring flowers for my brain

And I still pull my hands past your rib cage

Hoping my movements might find their place at your side

For as long as you’d like

And we’ll weave in and out of sanity unnoticed

Swirling in blissfully restless visions of all our bleary progress

Glowing in radiant madness

Certain of all we’ve become

Now we’re sneaking out the backdoor of our American minds

Gonna leave a couple hundred years of bad tradition behind

Done with swimming in the sea of agitated animal doubt

Gonna make up our own meanings till the final blackout

Now we’re sneaking out the backdoor of our American minds

Gonna leave a couple hundred years of bad tradition behind

Done with swimming in the sea of agitated animal doubt

Gonna make up our own meanings till the final blackout

We’re just whistling past the graveyard

We fluiten gewoon langs het kerkhof

Lachen op de achterbank en in restaurants

We kennen onszelf niet goed, maar wat?

Kennen wij elkaar

Drijvend naar beneden van al mijn verwarde meditaties

Ik probeer mijn ruggengraat recht te trekken

Het is opgevouwen op de momenten dat ik het nodig heb

Ik ben geobsedeerd door finishlijnen

Ik vroeg je waarom je elke keer lacht als je me ziet

Zei dat ik je aan een grap deed denken

Ik denk dat je misschien iets op het spoor bent

Het heeft geen zin om te proberen onszelf zo te nemen

Ernstig

We zwaaien in onbewuste metro's, zo krankzinnig

Maar je gedachten brengen nog steeds bloemen voor mijn brein

En ik trek nog steeds mijn handen langs je ribbenkast

In de hoop dat mijn bewegingen hun plaats aan jouw zijde vinden

Zo lang als je wilt

En we zullen onopgemerkt in en uit gezond verstand weven

Wervelen in gelukzalige rusteloze visioenen van al onze vage vooruitgang

Gloeiend in stralende waanzin

Zeker van alles wat we zijn geworden

Nu sluipen we door de achterdeur van onze Amerikaanse geesten

Zal een paar honderd jaar slechte traditie achterlaten

Klaar met zwemmen in de zee van opgewonden dierentwijfel

We gaan onze eigen betekenissen verzinnen tot de laatste black-out

Nu sluipen we door de achterdeur van onze Amerikaanse geesten

Zal een paar honderd jaar slechte traditie achterlaten

Klaar met zwemmen in de zee van opgewonden dierentwijfel

We gaan onze eigen betekenissen verzinnen tot de laatste black-out

We fluiten gewoon langs het kerkhof