La Vara De Los Chalanes - Camarón De La Isla, Tomatito

lo que tu querer me cuesta

tres añitos de enfermedad

y tres de convalecencia

era una tarde de abril

cuando ya llegaba el alba

floreando los jardines

de flores que Dios guardaba

yo vi sacar tu pañuelo

yo vi como lo bordabas

con roca de pedernal

yo me he hecho un candelero

pa yo poderme alumbrar

porque yo más luz no quiero

yo vivo en la oscuridad

voy siguiendo una a una

las estrellas de los cielos

entre rojas y amarillas

bajo la luz del silencio

una noche tan fría

y oscura de terciopelo

cuando puso por mantilla

su mata de pelo negro

se estrelló junto a la mía

su boca dándome besos

y hasta lloró de alegría

despues de cien años muerto

y con la tierra echá en la cara

si yo escuchara, primita tu ruego

de nuevo resucitara

a la lima y al limón

tú te vas a quedar soltera

qué penita y qué dolor

tú no tienes quien te quiera

qué penita y qué dolor

un gitano vino a mi puerta

y se llevó mi corazón

la vara de los chalanes

era una varita muy rumbosa

que se va por los lugares

en busca de las nenas hermosas

noche de cuatro lunas

y un solo árbol

en la punta de una aguja

está mi amor bailando

y a la orilla

a la orilla de un río

yo me voy solo

y yo me pongo a coger varetas

por la mañana temprano

me pongo y hago mi cesta

vente conmigo a mi casa

que está a la vera de un río

y entre varetas y cañas

nacen rosales bravíos

toma la chaqueta

y dame los calzones

wat jouw liefde mij kost

drie jaar ziekte

en drie voor herstel

het was een middag in april

toen de dageraad kwam

de tuinen laten bloeien

van bloemen die God bewaarde

Ik zag dat je je zakdoek tevoorschijn haalde

Ik zag hoe je het borduurde

met vuursteen

Ik heb een kandelaar voor mezelf gemaakt

voor mij om te kunnen oplichten

omdat ik niet meer licht wil

Ik leef in het donker

Ik volg een voor een

de sterren van de hemel

tussen rood en geel

onder het licht van de stilte

zo'n koude nacht

en donker fluweel

toen hij een mantilla aandeed

zijn bos zwart haar

crashte naast de mijne

zijn mond geeft me kusjes

en huilde zelfs van vreugde

na honderd jaar dood

en gooi de aarde in het gezicht

als ik luisterde, neef je verzoek

zal weer stijgen

limoen en citroen

je blijft single

welke pijn en welke pijn?

je hebt niemand die van je houdt

welke pijn en welke pijn?

een zigeuner kwam aan mijn deur

en nam mijn hart

de roede van de chalanes

het was een erg bochtige toverstaf

dat gaat naar de plaatsen

op zoek naar mooie meisjes

nacht van vier manen

en een enkele boom

op de punt van een naald

mijn liefde danst

en naar de kust

aan de oever van een rivier

ik ga alleen

en ik begin dubbel te haken

vroeg in de morgen

Ik doe mijn mand aan en maak mijn mand

kom met me mee naar mijn huis

dat is aan de kant van een rivier

en tussen beugels en riet

dappere rozenstruiken zijn geboren

pak de jas

en geef me het slipje