La solitudine - BT band

Marco se n'è andato e non ritorna più

Il treno delle sette e trenta senza lui

È un cuore di metallo senza l’anima

Nel freddo del matino grigio di città

A scuola il banco è vuoto, Marco è dentro me

È dolce il suo respiro fra i pensieri miei

Distanze enormi sembrano dividerci

Ma il cuore batte forte dentro me

Chissà se tu me penserai

Se con i tuoi non parli mai

Se ti nascondi come me

Sfuggi gli sguardi e te ne stai

Rinchiuso in camera e non vuoi mangiare

Stringi forte al te il cuscino

Piangi non lo sai

Quanto altro male ti farà la solitudine

Marco nel mio diario ho una fotografia

Hai occhi di bambino un poco timido

La stringo forte al cuore e sento che ci sei

Fra i compiti d’ingliese e mathematica

Tuo padre e i suoi consigli che monotonia

Lui con il suo lavoro ti ha portato via

Di certo il tuo parere non l’ha chiesto mai

Ha detto: «un giorno tu me capirai»

Chissà se tu me penserai

Se con gli amici parlerai

Per non sofrire più per me

Ma non è facile lo sai

A scuola non me posso più

E i pomeriggi senza te

Studiare è inutile tutte le idee

Si affoll*no su te

Non è possibile dividere

La vita di noi due

Ti prego aspettami amore mio

Ma illuderti non so

La solitudine fra noi

Questo silenzio dentro me

È l’inquietudine di vivere

La vita senza te

Ti prego aspettami perché

Non posso stare senza te

Non è possibile dividere

La storia di noi due

La solitudine fra noi

Questo silenzio dentro me

È l’inquietudine di vivere

La vita senza te

Ti prego aspettami perché

Non posso stare senza te

Non è possibile dividere

La storia di noi due

La solitudine

Marco is weg en komt nooit meer terug

De trein van half zeven zonder hem

Het is een metalen hart zonder ziel

In de kou van de grijze stadsochtend

Op school is het bureau leeg, Marco zit in mij

Haar adem is zoet in mijn gedachten

Enorme afstanden lijken ons te verdelen

Maar het hart klopt sterk in mij

Wie weet of je aan me denkt

Als je nooit met je ouders praat

Als je je verbergt zoals ik

Je ontsnapt aan de blik en je blijft

Opgesloten in je kamer en je wilt niet eten

Houd het kussen stevig tegen je aan

Je huilt, je weet het niet

Hoeveel meer kwaad zal eenzaamheid met je doen?

Marco in mijn dagboek Ik heb een foto

Je hebt de ogen van een ietwat verlegen kind

Ik houd haar stevig tegen mijn hart en ik voel dat je er bent

Onder de taken van Engels en wiskunde

Je vader en zijn advies wat een eentonigheid

Hij nam je met zijn werk mee

Hij heeft zeker nooit om jouw mening gevraagd

Hij zei: "op een dag zul je me begrijpen"

Wie weet of je aan me denkt

Als je met vrienden praat

Om niet meer voor mij te lijden

Maar het is niet gemakkelijk weet je

Ik kan niet meer naar school

En de middagen zonder jou

Alle ideeën bestuderen is zinloos

Het druk op je

Het is niet mogelijk om te delen

Het leven van ons twee

Wacht alsjeblieft op me mijn liefste

Maar ik weet niet hoe ik je moet bedriegen

De eenzaamheid tussen ons

Deze stilte in mij

Het is de rusteloosheid van het leven

Het leven zonder jou

Wacht alsjeblieft op me waarom

ik kan niet leven zonder jou

Het is niet mogelijk om te delen

Het verhaal van ons twee

De eenzaamheid tussen ons

Deze stilte in mij

Het is de rusteloosheid van het leven

Het leven zonder jou

Wacht alsjeblieft op me waarom

ik kan niet leven zonder jou

Het is niet mogelijk om te delen

Het verhaal van ons twee

Eenzaamheid