Pitch Black Ocean - Biomekkanik

The Ship went down way out at sea.

We where treading water in the icecold wind.

And you smiled and you said:

Will it be deep enough for me This storm is too hard and I’m about to give in.

One crowded raft was all there was.

There’s too many of us you better take my place.

Your hand got so cold and I lost the grip.

And from that day I’ve kept the message you sent.

And you’re breaking up again

And your signal is getting weaker every day

A thousand miles of pitch black ocean

I see your light but its fading away

And I’m still waiting here just in case

With the pain and the guilt

for years and days.

And god only knows what you’re been going through.

It should have been me instead of you.

And you’re breaking up again

And your signal is getting weaker every day

A thousand miles of pitch black ocean

I see your light but its fading away

And you’re breaking up again

And your signal is getting weaker every day

A thousand miles of pitch black ocean

I see your light but it’s fading away…

Het schip ging ver op zee ten onder.

We waren aan het watertrappelen in de ijskoude wind.

En je glimlachte en je zei:

Zal het voor mij diep genoeg zijn? Deze storm is te hard en ik sta op het punt toe te geven.

Een vol vlot was alles wat er was.

Er zijn te veel van ons, je kunt maar beter mijn plaats innemen.

Je hand werd zo koud en ik verloor de grip.

En vanaf die dag heb ik het bericht dat je stuurde bewaard.

En je gaat weer uit elkaar

En je signaal wordt met de dag zwakker

Duizend mijlen pikzwarte oceaan

Ik zie je licht, maar het vervaagt

En ik wacht hier nog steeds voor het geval dat

Met de pijn en het schuldgevoel

voor jaren en dagen.

En alleen god weet wat je doormaakt.

Ik had het moeten zijn in plaats van jou.

En je gaat weer uit elkaar

En je signaal wordt met de dag zwakker

Duizend mijlen pikzwarte oceaan

Ik zie je licht, maar het vervaagt

En je gaat weer uit elkaar

En je signaal wordt met de dag zwakker

Duizend mijlen pikzwarte oceaan

Ik zie je licht, maar het vervaagt...