Seeds of the Doomed - Autopsy

Strangled daylight fading, soon I’ll crawl out

To whisper to the bones I’ve scattered about

Arranging the bones

The bones on the moor

Seeds of the doomed

So perfect they are

We draw closer every time when we speak

They want others like them to be complete

Arranging the bones

The bones on the moor

Seeds of the doomed

So perfect they are

Below the ground when the sun is high

In solitude I deconstruct my prize

I chew the mangled meat right off the bone

In the darkness down here all alone

Skeletal sockets peering out through the mist

Sun bleached fingers point while the stale winds hiss

Arranging the bones

The bones on the moor

Seeds of the doomed

So perfect they are

I’ve stripped the pieces from their counterparts

Nocturnal placement as a work of art

This place is mine, nobody else comes here

If they do they’ll only disappear

Gewurgd daglicht vervaagt, binnenkort kruip ik eruit

Om te fluisteren tegen de botten die ik heb verspreid

De botten schikken

De botten op de hei

Zaden van de verdoemden

Zo perfect zijn ze

Elke keer als we praten komen we dichterbij

Ze willen dat anderen zoals zij compleet zijn

De botten schikken

De botten op de hei

Zaden van de verdoemden

Zo perfect zijn ze

Onder de grond als de zon hoog staat

In eenzaamheid deconstrueer ik mijn prijs

Ik kauw het verminkte vlees van het bot

In de duisternis hier beneden, helemaal alleen

Skeletholtes die door de mist naar buiten turen

Door de zon gebleekte vingers wijzen terwijl de muffe wind sist

De botten schikken

De botten op de hei

Zaden van de verdoemden

Zo perfect zijn ze

Ik heb de stukken van hun tegenhangers gestript

Nachtelijke plaatsing als kunstwerk

Deze plaats is van mij, niemand anders komt hier

Als ze dat doen, verdwijnen ze alleen