Small Bones of Courage - Aldous Harding

We walk alone now, Edo

The dogs have broken and turned

Feed these words to the wind

So they may one day return

There’s little left for us, Edo

Our minds are open and learned

Never in your days will you find a pair so burned

And we slept with our backs against the weather

As we lay on wet stones

Before the fire’s edge

We swore to never eat from those bleeding hands again

And we sang the words together in the amber

Not a word, little widow, of the man I was before

For the only friend that’s left is in the night

When I cannot find the silver designed to take your life

And the shadows are too deep to find the light

They do not reach the small bones of courage

'Stead left to the light by the small bones of courage

There is a train that moves through the valley

Its path is crooked and tied

We’re told we are but travellers upon its hellish ride

But the coal will not burn longer than we will it

Still he’s robbed of fire by the small bones of courage

Scratch down the lace and bare your naked breast unto the sun

Let the ghosts scream at the lightning in your eyes

Turn all the horses gold, and watch them flee toward the life

Where live the guardians of mercy on the mind

Led through the fire by the small bones of courage

Led through the fire by the small bones of courage

There is little left for us, Edo

Our minds are open and learned

Never in your days will you find a pair so burned

And we slept with our backs against the weather

We lopen nu alleen, Edo

De honden zijn gebroken en gedraaid

Voer deze woorden aan de wind

Zodat ze op een dag kunnen terugkeren

Er is weinig meer voor ons, Edo

Onze geest is open en geleerd

Nooit in je dagen zul je een paar vinden dat zo verbrand is

En we sliepen met onze rug tegen het weer in

Terwijl we op natte stenen liggen

Voor de rand van het vuur

We hebben gezworen nooit meer van die bloedende handen te eten

En we zongen de woorden samen in de amber

Geen woord, kleine weduwe, van de man die ik eerder was

Want de enige overgebleven vriend is 's nachts

Wanneer ik het zilver niet kan vinden dat is ontworpen om je van het leven te beroven

En de schaduwen zijn te diep om het licht te vinden

Ze bereiken de kleine botten van moed niet

'Blijf links naar het licht bij de kleine botten van moed'

Er rijdt een trein door de vallei

Zijn pad is krom en gebonden

Er is ons verteld dat we slechts reizigers zijn op zijn helse rit

Maar de kolen zullen niet langer branden dan wij

Toch is hij beroofd van vuur door de kleine botten van moed

Krab de veter naar beneden en ontbloot je naakte borst voor de zon

Laat de geesten schreeuwen om de bliksem in je ogen

Verander alle paarden in goud en kijk hoe ze naar het leven vluchten

Waar leven de bewakers van barmhartigheid in de geest?

Door het vuur geleid door de kleine botten van moed

Door het vuur geleid door de kleine botten van moed

Er blijft weinig voor ons over, Edo

Onze geest is open en geleerd

Nooit in je dagen zul je een paar vinden dat zo verbrand is

En we sliepen met onze rug tegen het weer in