Unity's Interlude Dyes Blind Tomorrow - Disgrace

Man watches the world with closed eyes

He aspires after the colours of completeness

Reaching his hand to the gasping tomorrow

And he finds: «All is not the same…»

Man wrapped himself in a black gown

Rambling in the verdant valleys of eternity

Vagrant begs for a coin for his depression

Man laughs and goes away

UNITY’S INTERLUDE DYES BLIND TOMORROW

He picks up fragments from the ground

And sells 'em to some ignorant shapes

From tears he builds up brooks

Where lunacy’s bark boats sail

He dispels sorrow with recorder

Tones of griefs soar away

Pain and pleasure have involved into one

But the eye of time has faded

Apathy and disgust merged

And seas are divided

Anticipation is over at last

And sunset glow’s brilliancy of colours celebrates it

Unity has involved in its cloak

Everybody has disappeared in vanity

Still there’s footprints in the snow

And they lead us up to the north…

Man kijkt met gesloten ogen naar de wereld

Hij streeft naar de kleuren van volledigheid

Zijn hand reikend naar de hijgende morgen

En hij vindt: «Niet alles is hetzelfde…»

Man wikkelde zichzelf in een zwarte jurk

Wandelen in de groene valleien van de eeuwigheid

Zwerver smeekt om een ​​munt voor zijn depressie

Man lacht en gaat weg

UNITY'S INTERLUDE KLEURT MORGEN BLIND

Hij raapt fragmenten op van de grond

En verkoopt ze aan een paar onwetende vormen

Uit tranen bouwt hij beekjes op

Waar de bark boten van de waanzin varen

Hij verdrijft verdriet met recorder

Tonen van verdriet vliegen weg

Pijn en plezier zijn samengevloeid in één

Maar het oog van de tijd is vervaagd

Apathie en walging versmolten

En zeeën zijn verdeeld

De verwachting is eindelijk voorbij

En de schitterende kleuren van de gloed van de zonsondergang vieren het

Unity is betrokken bij zijn mantel

Iedereen is in ijdelheid verdwenen

Er zijn nog steeds voetafdrukken in de sneeuw

En ze leiden ons naar het noorden...