Beethoven: Symphony No. 9 in D Minor, Op. 125 "Choral" - IV. Presto - Berliner Philharmoniker, Герберт фон Караян, Ludwig van Beethoven

Sondern lasst uns angenehmere anstimmen

Und freudenvollere!

Freude schöner Götterfunken,

Tochter aus Elysium,

Wir betreten feuertrunken,

Himmlische, dein Heiligtum!

|: Deine Zauber binden wieder,

Was die Mode streng geteilt;

Alle Menschen werden Brüder,

Wo dein sanfter Flügel weilt.

:|

Wem der große Wurf gelungen,

Eines Freundes Freund zu sein,

Wer ein holdes Weib errungen,

Mische seinen Jubel ein!

|: Ja, wer auch nur eine Seele

Sein nennt auf dem Erdenrund!

Und wer’s nie gekonnt, der stehle

Weinend sich aus diesem Bund.

:|

Freude trinken alle Wesen

An den Brüsten der Natur;

Alle Guten, alle Bösen

Folgen ihrer Rosenspur

|: Küsse gab sie uns und Reben,

Einen Freund, geprüft im Tod;

Wollust ward dem Wurm gegeben,

Und der Cherub steht vor Gott!

:|

Maar laten we afstemmen op aangenamere

En gelukkiger!

Vreugde, mooie vonk van de goden,

Dochter van Elysium,

We komen binnen, dronken van vuur,

Hemels, uw heiligdom!

|: Je spreuken binden weer,

Welke mode strikt verdeeld;

Alle mensen worden broers,

Waar je zachte vleugel rust.

:|

Wie maakte de grote hit

de vriend van een vriend zijn

Wie een toegewijde vrouw heeft gewonnen,

Mix in zijn gejuich!

|: Ja, wie heeft er nog een ziel

Zijn namen op de aarde rond!

En wie niet heeft kunnen stelen

Huilend uit dit verbond.

:|

Alle wezens drinken vreugde

Op de borsten van de natuur;

Allemaal goed, allemaal slecht

Volg hun spoor van rozen

|: Ze gaf ons kussen en wijnstokken,

Een vriend getest in de dood;

Er werd plezier gegeven aan de worm,

En de cherub staat voor God!

:|